«Аб унясенні змяненняў і дапаўненняў у Закон Рэспублікі Беларусь «Аб транспартна-экспедыцыйнай дзейнасці»

2 кастрычніка 2018 года Палатай прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь прыняты ў другім чытанні праект Закона Рэспублікі Беларусь «Аб унясенні змяненняў і дапаўненняў у Закон Рэспублікі Беларусь «Аб транспартна-экспедыцыйнай дзейнасці», унесены Саветам Міністраў Рэспублікі Беларусь.

Дакумент накіраваны на ўдасканаленне асобных норм Закона Рэспублікі Беларусь ад 13 чэрвеня 2006 года «Аб транспартна-экспедыцыйнай дзейнасці» (далей — Закон) у мэтах забеспячэння іх узгодненасці з палажэннямі іншых заканадаўчых актаў, а таксама спрашчэння ўмоў вядзення бізнесу ў сферы транспартна-экспедыцыйнай дзейнасці.

Законапраект прадугледжвае істотную карэкціроўку паняційнага апарату. Так, прапануецца выключэнне з асноўных паняццяў, якія выкарыстоўваюцца ў Законе, тэрмінаў «грузаадпраўшчык», «грузаатрымальнік», «перавозчык» і іх азначэнняў, паколькі гэтыя паняцці ўстаноўлены і падрабязна рэгламентаваны іншымі актамі заканадаўства Рэспублікі Беларусь у сферах аўтамабільнага, паветранага, воднага i чыгуначнага транспарту. Акрамя таго, для абазначэння пакета дакументаў, якія выкарыстоўваюцца пры ажыццяўленні транспартна-экспедыцыйнай дзейнасці, законапраектам замацоўваецца адзінае паняцце «суправаджальныя дакументы».

Са сферы дзеяння Закона выключаецца ўказанне на дзейнасць, звязаную з выкананнем унутрырэспубліканскіх і міжнародных перавозак грузаў. Гэта карэкціроўка ажыццяўляецца ў мэтах пашырэння сферы дзеяння Закона.

З тэксту дзеючага Закона таксама выключаецца норма, якая вызначае неабходнасць зацвярджэння Саветам Міністраў Рэспублікі Беларусь Правіл транспартна-экспедыцыйнай дзейнасці. Гэтыя Правілы ў большасці дубліруюць асобныя нормы Грамадзянскага кодэкса і Закона Рэспублікі Беларусь «Аб транспартна-экспедыцыйнай дзейнасці».

Акрамя таго, адлюстравана права экспедытараў займацца арганізацыяй даставак экспрэс-грузаў у мэтах пашырэння спектру аказваемых імі паслуг.

У цэлым палажэнні законапраекта накіраваны на ліквідацыю множнасці прававога рэгулявання па адным пытанні, скарачэнне залішніх абавязковых патрабаванняў, што прад’яўляюцца да суб’ектаў гаспадарання і не закранаюць інтарэсы дзяржавы, ажыццяўленне дэрэгулявання і дэбюракратызацыі адносін у гэтай сферы, прадастаўленне большай свабоды бакам дагавора, што адпавядае рабоце па лібералізацыі ўмоў вядзення гаспадарчай дзейнасці, якая праводзіцца ў рэспубліцы.